Opel και αδικία!

Οποιοσδήποτε παρακολουθεί τα αυτοκινητιστικά δρώμενα και θέλει να θεωρείται οπαδός της αυτοκίνησης, οφείλει να αντιπαθεί την Opel και να την ξεχνάει με μαεστρία όταν απαριθμεί τα μοντέλα που τον στιγμάτισαν. Για να δούμε αν έχει δίκιο:

Πρώτα απ’ όλα, είναι φτιαγμένα για την τρίτη ηλικία, αφού έχουν βαρετή και υποστροφική συμπεριφορά, αλλά και αδιάφορο σχεδιασμό. Δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα στην αυτοκινητιστική ιστορία από πάθος, αγωνιστικές δάφνες και τεχνολογία. Κανείς δε χωνεύει τα Kadett, Corsa, Astra και Vectra εκτός από τους ιδιοκτήτες τους!

Και όμως, τόσα χρόνια η εταιρεία παρουσιάζει αξιοσημείωτα καλές πωλήσεις, μια σταθερή παρουσία και ας έχει την καθοδήγηση και τις πλάτες της GM, που διοικεί (;) από τόσο μακριά από την ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι η Opel φτιάχνει αυτοκίνητα για μια συγκεκριμένη μεν, μεγάλη δε μερίδα ανθρώπων. Ίσως αυτή η μερίδα δεν είναι οι enthusiasts και οι στριφτεροί.

Ωστόσο, τα επιχειρήματα δεν είναι και πολύ στέρεα. Πολλές εταιρείες δεν βγάζουν μοντέλα με την διασκεδαστική οδική συμπεριφορά που όλοι δείχνουν να λατρεύουν. Παρ’ όλα αυτά, δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που κατάλαβα ότι κάποιος δε νοιάζεται μόνο για το “πόσα φτάνει η 2α” και “πώς ανοίγει στα 1,1 bar” και αναγνωρίζει τι θα πει υποστροφή. Εδώ αυτοκίνητα εγνωσμένης οδηγικής αξίας δεν εμφανίζονται συχνά να πηγαίνουν (απλώς) σβέλτα σε στροφές, όπως ιαπωνικές φτερούγες και γαλλικά πυραυλάκια. Βέβαια, το σκάσιμο σε ευθείες και φανάρια όπως και οι σφήνες είναι στην ημερήσια διάταξη. Άρα, η Opel τουλάχιστον δεν παριστάνει κάτι που δεν είναι. Οι εκδόσεις OPC και GSi μια χαρά πήγαν στις πωλήσεις, στους “ευθειάκηδες”.

Ο δε σχεδιασμός ανέκαθεν είχε μια σοβαρότητα, αλλά και μοντέρνες γραμμές. Ποτέ δεν βγήκε από τα γραφεία των σχεδιαστών της Opel κάποιο έκτρωμα. Αδιάφορα σχέδια σίγουρα υπήρξαν, αλλά υπήρξαν και προχωρημένα για την εποχή τους μοντέλα όπως το Opel GT, το Calibra, το Omega και το Kadett. Ποια αυτοκινητοβιομηχανία δεν είχε κάποια σχεδιαστική αποτυχία και πόσες από αυτές έβγαλαν ΚΑΙ αδιάφορα σχέδια;

Η τεχνολογία σίγουρα δεν έρεε άφθονη όπως στη Honda π.χ., μια και τα αγωνιστικά τμήματα ήταν σχετικά μικρά, αλλά έχει παρουσιάσει 0,30 αεροδυναμικό συντελεστή στο Kadett στις αρχές του ‘80, πολύ ενδιαφέρουσες λύσεις στο γρήγορο Calibra (4κίνηση και turbo), έξυπνα συστήματα χωροταξίας στο Zafira, Twinport στον 1.4αρη κινητήρα και άλλα μικρά αλλά σημαντικά στοιχεία. Δεν υστερεί τόσο πολύ όσο νομίζουμε σε σχέση με τον ανταγωνισμό. Corsa και Astra πάντα λυμαίνονται τις πωλήσεις στις κατηγορίες τους, όντας καλές λύσεις σε πολλά επίπεδα.

 

Και ως επιστέγασμα, ήρθε το Insignia. Ένα αυτοκίνητο –τυπικό πλέον Opel- που δείχνει ότι αφουγκράζεται τις επιθυμίες του κόσμου. Ωραίο σχέδιο, μοντέρνο αλλά με κύρος, που δύσκολα κάποιος θα θεωρήσει αποκρουστικό. Καλό, αν και “βαρύ” εργονομικά, εσωτερικό που δείχνει ότι ο οδηγός αξίζει ένα περιποιημένο περιβάλλον. Δυνατούς κινητήρες με downsizing γιατί το μεγάλο μήκος και οι μεγάλοι χώροι θέλουν ροπή. Παίζει ανάμεσα στην κατηγορία των premium και των volume D-Segment με άνεση, και με τη σωστή τιμή. Είναι στο άνω άκρο του προσιτού μεσαίου αυτοκινήτου, με μερικά στοιχεία από τις μάρκες κύρους. Θυμίζει λίγο τα πιο μεγάλα Opel Rekord/Omega/Senator, είναι το όνειρο πολλών οικογενειαρχών και οι πωλήσεις του το δείχνουν. Η Opel, μέσα σε φάση πτώχευσης και αβεβαιότητας, έβγαλε το Insignia και σαρώνει περισσότερο από την VW που, στην καλύτερή της περίοδο, έβγαλε το Passat.

Να κλείσει λοιπόν την Opel; Και τότε ποιον θα κοροϊδεύει και θα περνάει στις στροφές;