Ανέκαθεν η Mercedes ήταν ένα από τα μεγαλύτερα κεφάλαια στην Ιστορία. Τα τελευταία χρόνια όμως, μπορούν να χαρακτηριστούν πέτρινα. Οι πρώτες γενιές C αλλά και E-Class, δεν άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις. Αφενός γιατί είχαν κάποια προβλήματα αξιοπιστίας, αφ’ ετέρου γιατί δεν ήταν εμφανώς ανώτερες από τον ανταγωνισμό τους. Στην Ελλάδα πούλησαν πολύ καθώς τα 1.800 κυβικά θα καθορίζουν για πάντα τις τάσεις της αγοράς (και όπως φαίνεται από τα νέα μέτρα, θα συνεχίσουν), χτυπώντας άγρια τις 3αρες και 5αρες BMW που έφτασαν να δημιουργούν νέο φορολογικό καθεστώς (τυχαίο το γεγονός της αλλαγής των τεκμηρίων με την είσοδο της BMW Hellas; ). Κατόρθωσαν ωστόσο να δημιουργήσουν πρόβλημα στο όνομα της εταιρείας πανευρωπαϊκά. Οι Mercedes είχαν γίνει λιγότερο αξιόπιστες χωρίς να αναβαθμιστούν οδηγικά, ενώ σχεδιαστικά ήταν περισσότερο σύγχρονες, αλλά λιγότερο αυθεντικές.
Ένα αυτοκίνητο που δεν χάνει από πουθενά, αρκεί κάποιος να ξέρει τι σημαίνει μικρή Mercedes.
Τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει: Η C-Class έχει γίνει ο άρχοντας της κατηγορίας σε εμφάνιση, όντας όσο «αλήτισσα» χρειάζεται. Μικροκαμωμένη σε σχέση με το Α4, προφανώς για να δώσει χώρο στην E-Class, αλλά σπορτίφ όσο και η 3αρα. Το Efficient Dynamics της 3-Series (2λιτρος ατμοσφαιρικός με 170 άλογα) απαντήθηκε με την Blue Efficiency, η οποία κινείται από έναν 1600αρη υπερτροφοδοτούμενο με 156 άλογα και ροπή όση ο 1.8αρης compressor που πάλι υπερείχε σε δύναμη των BMW. Οδηγικά, έφτασε να παίζει στα ίσα την ατμοσφαιρική 3αρα, πράγμα που σημαίνει ότι οι μηχανικοί μάλλον τα κατάφεραν. Εδώ απλώς το Α4 δεν παίζει, μια που η κίνηση περνάει στον λάθος άξονα και κάθε γενιά απλώς κατορθώνει να μην είναι το ίδιο βαρετή με τις προηγούμενες (όποιος έχει παρατηρήσει τα σχόλια του Ειδικού Τύπου, μπορεί να καταλάβει). Η δε «κακιά» έκδοση C63 έφτασε να θεωρείται από μερικές πλευρές του Τύπου πιο άγρια από την –στο περίπου πλέον, με V8 κινητήρα- Μ3, οπότε η αλλαγή πέτυχε και σε επικοινωνιακό επίπεδο.
Η παλιά καλή 300 SL Gullwing…
…και η καινούρια καλή SLS.
Η GLK μαζί με την SLK facelift, την SLS και τις 2 οικογενειακές Merc, σχεδιαστικά ψάχνουν το μπαρόκ παρελθόν της εταιρείας. Μάσκα με στυλ καθεδρικού ναού, ταμπλό με αρκετές γωνίες, με φαινομενικά σκληρή και ανθεκτική κατασκευή όλα θυμίζουν τις παλιές καλές Mercedes. Αυτές που έχτισαν το όνομα.
Προσπαθεί κάποιος να συμπαθήσει την Mercedes, αλλά είναι και αυτό σκληρό…
Αν δεν είχαν και την εμμονή να προσφέρουν τις A και B-Class, που μάλλον κακό κάνουν στην εταιρεία. Προφανώς όμως, η Mercedes προτιμά να προσφέρει μια γεμάτη γκάμα και να εισάγει νέους αγοραστές στο πελατολόγιό της. Για αυτό και δεν αρνείται να δώσει ταξί, επαγγελματικά και αυτά τα ελάχιστα ελκυστικά μικρά. Ίσως μια πιο σπορ, αλήτικη ή πολυτελής εκδοχή των Α και B να ήταν πιο θεμιτή, ένας τρόπος να μην φέρνει μόνο γυναίκες και μαμάδες στη γκάμα. Αν σκεφτούμε όμως ότι μια τέτοια εταιρεία πρέπει να δημιουργήσει ένα ανδρικό κοινό από 30 ετών και πάνω, ένα μικρό γρήγορο να μπορέσει να τραβήξει τους 20αρηδες από την Audi, την BMW και τις λοιπές μη premium μάρκες. Αντίπαλοι είναι η σειρά 1 και το A3. Εύκολα ή δύσκολα, λέγεται Mercedes η μάρκα, και αν δεν τσιγκουνευτεί, μπορεί να αποδείξει το βάρος του ονόματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου